Jezioro Rudnickie Wielkie

---

Ukształtowanie

Jezioro Rudnickie Wielkie, będące największym i jednocześnie najgłębszym zbiornikiem wodnym w Kotlinie Grudziądzkiej, charakteryzuje się specyfiką swoich formacji geologicznych. Jest to akwen pochodzenia polodowcowego z różnorodną rzeźbą dna, co czyni go wyjątkowym w tym regionie.

Zarówno jego miseczka, jak i ciekawe ukształtowanie terenu, w tym obecność lejów, półwyspów oraz małej wyspy, znanej jako „ptasia wyspa”, która zajmuje powierzchnię 0,7 ha, dodają uroku temu miejscu. Dno jeziora jest zróżnicowane i składa się z mulisto-piaszczystych osadów, co korzystnie wpływa na ekosystem.

Do Rudnickiego zbiornika wpływa rzeczka Marusza, a jego wody opuszczają niewielka rzeczka Rudniczanka. Całe otoczenie jeziora opanowane jest przez rozległe lasy sosnowo-świerkowe, które stanowią naturalne schronienie dla licznych gatunków fauny i flory.

Warto również zauważyć, że w latach 1960–1970 średni czas trwania pokrywy lodowej na tym jeziorze wynosił około 130 dni, co jest istotnym aspektem w kontekście badań klimatycznych i hydrologicznych w tym regionie.

Dane morfometryczne

Jezioro Rudnickie Wielkie to zbiornik wodny o różnych danych morfometrycznych, które mogą się różnić w zależności od źródła. Powierzchnia jeziora waha się od 160,9 ha do 188,7 ha, z wartościami 162 ha oraz 177,7 ha również w obiegu.

Jeżeli chodzi o głębokość tego akwenu, maksymalne pomiary wskazują na przedział od 11,5 m do 11,9 m, z kolei średnia głębokość wynosi 4,4 m. Poziom lustra wody ustalony jest na wysokości 22,6 m n.p.m.

Warto również zwrócić uwagę na aspekty ekologiczne jeziora: otrzymało ono II klasę czystości oraz III klasę podatności na degradację.

Przyroda

Jezioro Rudnickie Wielkie otacza bogactwo fauny i flory, które przyciąga miłośników przyrody. W jego wodach można spotkać różnorodne gatunki ryb, do których należą szczupak, okoń, leszcz oraz płoć.

W wyniku zarybienia w jeziorze występują również karp, tołpyga i amur. Tego rodzaju różnorodność biologiczna wpłynęła na jego znaczenie jako środowiska naturalnego.

Brzegi jeziora stanowią z kolei znakomite siedlisko dla ptaków wodnych i brodzących. Można tu spotkać łabędzie, dzikie gęsi, kaczki, perkozy dwuczubego oraz czaple siwe, co sprawia, że jest to miejsca chętnie odwiedzane przez ornitologów oraz miłośników natury.

Zanieczyszczenie jeziora

Jezioro Rudnickie Wielkie od długiego czasu znajduje się pod znacznym wpływem działalności człowieka. Odprowadzanie nieoczyszczonych ścieków oraz zanieczyszczenia powierzchniowe mają decydujący wpływ na degradację jego wód.

Do roku 2003 ścieki z cukrowni w Mełnie były odprowadzane do rzeczki Maruszy, która leży powyżej jeziora Skąpe. W latach 80. XX wieku zrzuty nieoczyszczonych ścieków ulokowały się jako źródło znacznych zanieczyszczeń, co miało tragiczne konsekwencje dla okolicznych zbiorników wodnych.

Zanieczyszczone wody dopływały do jeziora Rudnickiego Wielkiego przez rzekę Maruszę, co doprowadziło do serii katastrof ekologicznych w latach 1979 oraz 1986. Te wydarzenia miały poważny wpływ na stan ekologiczny jeziora, prowadząc do dalszej degradacji jego wód.

Rekultywacja

W 1982 roku zainicjowano proces rekultywacji jeziora Rudnickiego Wielkiego. Na dnie zbiornika zamieszczono dwa rurociągi, których długości wynosiły odpowiednio 312 m oraz 565 m. Następnie, 16 września 1990 roku, dodano trzeci rurociąg, długi na 360 m. Głównym celem tego działania była cieka wód beztlenowych, które były przeżyźnione, do rzeczki Rudniczanki, a także sztuczne napowietrzenie wód jeziora, co spowodowało, że procesy ekologiczne mogły być bardziej efektywne (patrz: eksperyment kortowski).

W 2001 roku zainicjowano budowę sieci wodociągowo-kanalizacyjnej w obrębie jeziora, co stanowi inwestycję mającą na celu poprawę jakości wód w zbiorniku. Wskutek podjętych działań, obecnie woda w jeziorze osiągnęła II klasę czystości, co jest potwierdzone przez obecność raków, stanowiących widoczny sygnał zdrowia ekosystemu jeziora.

---

Oceń: Jezioro Rudnickie Wielkie

---