Tadeusz Penar to wybitna postać w polskim Kościele Katolickim, który przez całe swoje życie miał duży wpływ na wiele pokoleń. Urodził się 13 grudnia 1936 roku w Grudziądzu, a jego życie zakończyło się 15 września 1988 roku w Pelplinie.
Był on nie tylko duchownym rzymskokatolickim, ale także doktor nauk biblijnych, co świadczy o jego erudycji i pasji w studiowaniu Pisma Świętego. W Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie zdobył wiedzę, którą z sukcesem dzielił się z innymi.
Życiorys
Tadeusz Penar był synem Kazimierza, który był zawodowym wojskowym, oraz Czesławy z Piaseckich. Jego edukacja rozpoczęła się w Niższym Seminarium Duchownym Leoninum w Wejherowie, a następnie kontynuował naukę w Collegium Marianum w Pelplinie. W 1954 roku uzyskał prywatną maturę, a pięć lat później potwierdził ją egzaminem państwowym w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku.
W latach 1954–1959 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, gdzie 19 września 1959 roku przyjął święcenia kapłańskie. Po roku pracy jako wikariusz w Starogardzie Gdańskim, w 1960 roku rozpoczął studia magisterskie z biblistyki na warszawskiej Akademii Teologii Katolickiej.
Po obronie pracy dyplomowej, Penar był asystentem w Katedrze Filologii Biblijnej pod kierunkiem Pawła Nowickiego w latach 1963-1964. W 1964 roku wyjechał do Rzymu, gdzie w Papieskim Instytucie Biblijnym uzyskał licencjat nauk biblijnych w 1966, a następnie doktora w 1973. Jego rozprawa doktorska „Philological notes on the Hebrew fragments of Ben Sira” została przygotowana pod kierunkiem amerykańskiego jezuity, Mitchella Dahooda.
W latach 1973-1975 mieszkał w niemieckim Erfstadt, gdzie pracował jako nauczyciel religii oraz kapelan szpitalny. Po powrocie do Polski w 1975 roku, rozpoczął pracę jako wykładowca w pelplińskim seminarium, gdzie nauczał introdukcji biblijnej oraz prowadził lektorat z różnych języków: łaciny, greki i angielskiego.
Jego dorobek naukowy obejmował publikacje w polskich czasopismach, takich jak „Studia Pelplińskie” oraz „Orędownik Diecezji Chełmińskiej” oraz zagranicznych, w tym „Biblica”. Ponadto był autorem kilku książek, wśród których znajdują się:
- Wstęp szczegółowy do ksiąg Nowego Przymierza (1982),
- Wstęp ogólny do Pisma świętego (1984),
- Graecitas Neotestamentaria (1981, podręcznik do języka greckiego).
Pasjonował się językami obcymi, ze szczególnym zainteresowaniem do języków biblijnych. Podczas pobytu w Rzymie, jako asystent ks. Dahooda, wykładał również język ugarycki. Zmarł i został pochowany w Pelplinie.
Oceń: Tadeusz Penar