Wiktor Kulerski to postać o bogatym dorobku historycznym i społecznym, znana nie tylko w polskim środowisku akademickim. Jego pełne imię i nazwisko brzmi Witysław Wiktor Dys-Kulerski, a datą jego urodzin jest 22 stycznia 1935 roku, co miało miejsce w Grudziądzu.
W trakcie swojego życia, Kulerski wyróżniał się jako nauczyciel i historyk, a także był aktywnym działaczem opozycyjnym w trudnych czasach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Jego zaangażowanie w sprawy publiczne zaowocowało mandatem poselskim w X kadencji Sejmu, gdzie mógł wpływać na kształtowanie polityki kraju.
Życiorys
Wnuk Wiktora Kulerskiego posługuje się swoim drugim imieniem, które przyniosło mu szeroką rozpoznawalność. Ukończył w 1979 roku studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie zdobył solidne podstawy edukacyjne. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się w szkole podstawowej, gdzie pracował od 1960 do 1981 roku.
Był aktywnym uczestnikiem życia politycznego i społecznego, współpracując z Polskim Porozumieniem Niepodległościowym, a od 1976 roku także z Komitetem Obrony Robotników. W 1980 roku dołączył do ruchu „Solidarność”, a do 1981 roku piastował funkcję wiceprzewodniczącego zarządu Regionu Mazowsze NSZZ „S”. Po wprowadzeniu stanu wojennego, przez długi czas zmuszony był do ukrywania się. W latach 1982-1989 był członkiem podziemnej Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” w Regionie Mazowsze, a w latach 1986–1987 uczestniczył w pracach Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej. Uczestniczył również w ważnych rozmowach przy Okrągłym Stole, które miały wielkie znaczenie dla przyszłości Polski.
W latach 1989–1991 zasiadał w Sejmie kontraktowym jako poseł z ramienia Komitetu Obywatelskiego, którego przedstawiciel został wybrany w okręgu grudziądzkim. Po krótkim okresie działalności w Ruchu Obywatelskim Akcja Demokratyczna i Unii Demokratycznej, objął posadę sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Później aktywnie działał w Ruchu Stu, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego konwentu.
Współzałożyciel oraz prezes Fundacji Edukacja dla Demokracji w latach 1989–1998, Kulerski odegrał kluczową rolę w działaniach wspierających edukację demokratyczną w Polsce. Dodatkowo, zasiadał w kolegium redakcyjnym miesięcznika „Nowaja Polsza”, gdzie podzielał swoje doświadczenia i wiedzę z innymi.
Wybrane publikacje
Wiktor Kulerski, znany ze swojej działalności pisarskiej, pozostawił po sobie szereg znaczących publikacji, które obejmują różnorodne tematy. Oto niektóre z nich:
- Czy drugi Katyń? (1980),
- Kościuszkowcy (1984),
- Walka z pijackim obyczajem (1984),
- Bez tytułu. Wybór publicystyki 1981–1991 (1991).
Ordery i odznaczenia
Wielkie osiągnięcia Wiktora Kulerskiego są widoczne poprzez numericzne odznaczenia, które uhonorowały jego zasługi w różnych dziedzinach. Poniżej przedstawiono szczególne odznaczenia, które zdobył w swoim życiu:
- krzyż komandorski z gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2007),
- krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1987).
Przypisy
- Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 03.05.2007 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2007 r. nr 52, poz. 596).
- Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski, „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej” (2), 15.07.1987 r., s. 15 [dostęp 27.09.2021 r.]
- Podstawowe informacje na temat Ruchu 100, ruch100.org.pl [zarchiwizowane 21.01.1997 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Alexander Pohlmann | Ryszard Helak | Gertruda Czarnecka | Leszek Sułek (1947–2021) | Zenon Dramiński | Romuald Zysnarski | Zbigniew Otremba | Roman Kirstein | Stanisław Paczkowski | Tomasz Pasikowski | Mirosław Kluk | Johannes Gronowski | Anna Szumiłowska | Jan Kuczma | Tomasz Sowiński | Zbigniew Brzycki | Lech Marek Gorywoda | Marian Świątkowski | Zenon Kufel | Andrzej MioduszewskiOceń: Wiktor Kulerski (młodszy)