Lisamaria Meirowsky

Wychowała się w rodzinie medycznej jako córka Emila Meirowskiego, który po wojnie pracował jako dermatolog w Stanach Zjednoczonych. Przeprowadzili się do Kolonii w 1908 roku. Lisamaria rozpoczęła studia medyczne na Uniwersytecie w Bonn w 1923 roku, a w 1933 roku uzyskała doktorat w dziedzinie dermatologii na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. Wkrótce później zdobyła drugi doktorat z medycyny w Rzymie, co podkreśla jej zaawansowane wykształcenie i zaangażowanie w rozwijaniu kariery medycznej.

Już pod koniec swych studiów średnich zaczęła interesować się katolicyzmem, uczestnicząc w wykładach skierowanych do konwertytów, prowadzonych przez ks. Wilhelma Neussa. Chrzest przyjęła jednak dopiero 15 października 1933 roku w Rzymie. Inspiracją do podjęcia życia zakonnego był o. Franziskus Maria Stratmann OP, jednakże ostatecznie nie doszło do zorganizowania nowego Zgromadzenia Dominikanek Chrystusa Króla, w które Miała wstąpić jako siostra Maria Magdalena Dominika.

W 1938 roku Lisamaria opuściła Niemcy, udając się do Holandii. Niestety, w czasie okupacji niemieckiej, 2 sierpnia 1942 roku, została zatrzymana w trakcie masowych aresztowań katolików pochodzenia żydowskiego, będących odpowiedzią na list pasterski episkopatu holenderskiego, który bronił Żydów. Została przetransportowana do obozu Kamp Westerbork, a następnie deportowana do KL Auschwitz II – Birkenau, gdzie zginęła w komorze gazowej obok Edyty Stein.

Upamiętnienie jej życia miało miejsce 28 października 2001 roku, kiedy w Grudziądzu odsłonięto tablicę pamiątkową na domu przy ul. Groblowej 19, w którym się urodziła. Również 29 maja 2004 roku, Wydział Teologiczny UMK zorganizował w Grudziądzu konferencję naukową, której referaty zostały opublikowane w osobnym tomie. Dodatkowo, jej pamięć została uhonorowana także w Kolonii, gdzie znajduje się tablica pamiątkowa w pobliżu jej ostatniego miejsca zamieszkania.