Lucjan Kydryński

---

Życiorys

Lucjan Kydryński był utalentowanym dziennikarzem i osobowością medialną, który urodził się jako syn Juliusza Kydryńskiego oraz Aleksandry z domu Usarowskiej, małżonków od 1917 roku. Jego ojciec, zmarły w 1937 roku, był profesorem filologii klasycznej oraz języka niemieckiego, a także dyrektorem Gimnazjum im. św. Jacka w Krakowie. Matka, która odeszła w 1959 roku, pełniła rolę nauczycielki. Lucjan miał dwóch starszych braci: Juliusza (1921–1994) oraz Marię (zm. 1997), a także dwie przyrodnie siostry, Ingeborgę i Melittę, z pierwszego małżeństwa ojca. Wkrótce po narodzinach zamieszkał wraz z rodziną w Krakowie, a dokładniej przy ul. Starowiślnej.

W konsekwencji śmierci ojca w 1937 roku, Lucjan przeniósł się z matką oraz siostrami do kamienicy przy ul. Felicjanek 10. W 1941 roku przez kilkanaście miesięcy, mieszkał z nimi również Karol Wojtyła. W młodzieńczych latach uczył się gry na fortepianie pod okiem Haliny Czerny-Stefańskiej oraz rozwijał swoje umiejętności na wiolonczeli. W lipcu 1948 roku zdał maturę, po czym rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jednak po dwóch semestrach, zdecydował się na przenosiny na anglistykę, a później na historię sztuki oraz muzykologię. Finalnie, nie zdołał ukończyć żadnego z tych kierunków, ale udało mu się zakończyć studia w zakresie dziennikarstwa w Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Krakowie.

Od 1951 do 2002 roku, Lucjan był redaktorem w „Przekroju”, gdzie publikował różnorodne reportaże, felietony oraz recenzje muzyczne. Fani znali go pod pseudonimem „Aleksandra”. Jednak jego kariera dziennikarska nie ograniczała się tylko do „Przekroju” – w 1953 roku został felietonistą i recenzentem w „Dzienniku Polskim”. W 1955 roku miał sposobność odbyć praktyki w redakcji „Neue Berliner Illustrierte”, a w 1961 zyskał stypendium dziennikarskie, co umożliwiło mu udział w międzynarodowym seminarium na Uniwersytecie Harvarda.

W latach 80. Lucjan prowadził audycje, takie jak Wiolinem i basem oraz Rewia piosenek w krakowskiej rozgłośni Polskiego Radia. W swoim dorobku artystycznym ma również program Muzyka lekka, łatwa i przyjemna, a także pełnił rolę konferansjera na wielu Krajowych Festiwalach Piosenki Polskiej w Opolu oraz Międzynarodowych Festiwalach Piosenki w Sopocie. Jego obecność była również odczuwalna na koncertach telewizyjnych, w tym z udziałem takich artystów, jak Halina Kunicka, Marlene Dietrich, Charles Aznavour, Juliette Greco czy Jacques Brel. W 1994 roku zdobył prestiżową nagrodę Super Wiktora dla osobowości telewizyjnej, a rok później przyznano mu Diamentowy Mikrofon za wkład w radiowe twórczości.

Lucjan Kydryński był również autorem kilkunastu książek, w tym monografii poświęconych znanym kompozytorom, takim jak George Gershwin (Gershwin, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1975), Johann Strauss (Jan Strauss, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979) oraz Franciszek Lehár, o którym napisał Usta milczą, dusza śpiewa. Opowieść o życiu i twórczości Franciszka Lehára (Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1992). Ponadto przez 20 lat był konferansjerem w duecie fortepianowym Marek i Wacek, co zaowocowało napisaniem istotnej monografii pt. Marek i Wacek: historia prawdziwa (Wydawnictwo „Pomorze”, 1990). Jego bibliografia obejmuje także Znajomi z płyt (Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1960) oraz Znajomi z estrady (PWM, 1966), Przewodnik operetkowy: wodewil, operetka, musical (PWM, 1977) oraz Przewodnik po filmach muzycznych (PWM, 1993). W swoim dorobku ma również autobiografię pt. Przejazdem przez życie… Kroniki rodzinne (Wydawnictwo Literackie, 2005).

Życie prywatne

W marcu 1968 roku, po zakończeniu związku małżeńskiego z pierwszą żoną, Lucjan Kydryński związał się z piosenkarką Haliną Kunicką. W ceremonii ślubnej wzięli udział świadkowie: Jerzy Połomski oraz Edyta Wojtczak. Para doczekała się syna, Marcina, który przyszedł na świat w 1968 roku. Jego synową została znana piosenkarka Anna Maria Jopek.

W latach 90. Lucjan Kydryński borykał się z poważnymi problemami zdrowotnymi, w tym z arytmią oraz niedokrwistością serca. W 1994 roku przeszedł operację, w trakcie której wszczepiono mu bajpas. To jednak nie pomogło mu w walce z chorobami, które towarzyszyły mu przez wiele lat.

Ostatecznie artysta odszedł z tego świata 9 września 2006 roku. Został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie, w kwaterze A30-tuje-25, gdzie spoczywa u boku innych wielkich osobistości polskiej kultury.

Filmografia

Oto wybór dzieł, w których występował Lucjan Kydryński:

• 1968: Przygoda z piosenką – w roli samego siebie,
• 1965–1966: Wojna domowa – jako konferansjer.

Nagrody i odznaczenia

Lucjan Kydryński był uznawanym za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej kultury, co zostało uhonorowane wieloma nagrodami. Należy podkreślić, że 14 września 2006 roku, Lech Kaczyński, ówczesny Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, w uznaniu jego zasług dla kultury oraz działalności publicystycznej, nadał Kydryńskiemu pośmiertnie Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

To znaczące wyróżnienie podkreśla ogromny wpływ, jaki Lucjan Kydryński wywarł na rozwój polskiej kultury. Jego prace i zaangażowanie w życie społeczne zostaną zawsze zapamiętane i docenione.

---

Oceń: Lucjan Kydryński

---