Stefan Frankiewicz, urodzony 31 sierpnia 1940 roku w Grudziądzu, jest postacią związaną z polskim światem literackim oraz katolickim. Jako historyk literatury, posiada znaczącą wiedzę w dziedzinie nauk humanistycznych, co owocuje jego wieloma publikacjami oraz ekspertyzami.
Ukończył studia, uzyskując tytuł doktora nauk humanistycznych. Jego praca w dziedzinie edukacji kulturalnej oraz działalność publicystyczna przyczyniły się do jego rozpoznawalności w środowisku literackim oraz katolickim.
W latach 1995–2001 pełnił funkcję ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej, co podkreśla jego zaangażowanie w sprawy dialogu międzykulturowego i międzyreligijnego.
Życiorys
Studiował filologię polską na UMK w Toruniu, gdzie uzyskał doktorat pod kierunkiem profesora Konrada Górskiego. W okresie od 1966 do 1970 roku pełnił funkcję sekretarza toruńskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. Od 1970 roku zaczynał publikować swoje prace w czasopiśmie Więź, a w roku 1989 objął stanowisko redaktora naczelnego tego pisma.
W latach 1979–1989 mieszkał w Rzymie, w którym to czasie był redaktorem polskiej edycji L’Osservatore Romano. Był aktywnym uczestnikiem życia literackiego i kulturalnego, a także członkiem PEN Clubu oraz Komisji Kultury Episkopatu Polski.
Każde jego działania miały znaczący wpływ na polską kulturę za granicą. W latach 1995–2001 pełnił funkcję ambasadora Polski przy Stolicy Apostolskiej oraz przy Zakonie Kawalerów Maltańskich. W 1997 roku, za swoje zasługi dla Kościoła, został odznaczony przez papieża Jana Pawła II Wielkim Krzyżem Orderu Piusa IX.
Oceń: Stefan Frankiewicz