Edmund Montewski

W 1974 roku, Montewski zdobył tytuł wicemistrza Polski w wadze lekkośredniej (do 71 kg), gdzie w finale zmierzył się z Wiesławem Rudkowskim. Dodatkowo, w 1977 roku był również wicemistrzem w wadze półśredniej (do 67 kg), gdzie uległ Bolesławowi Nowikowi. Jego początki w 1968 roku przyniosły mu brązowy medal w wadze półśredniej, a w 1966 roku zdołał zdobyć tytuł mistrza Polski juniorów w wadze lekkopółśredniej (do 63,5 kg).

Montewski był częścią drużyny, która zdobyła mistrzostwo Polski z Gwardią Warszawa, zdobywając ten tytuł w latach 1972, 1974, 1978 oraz 1979. W 1974 roku miał również zaszczyt wystąpić w reprezentacji Polski podczas meczu ze Jugosławią, pomimo że zakończył się on dla niego porażką. W latach 1966-1969 reprezentował młodzieżową drużynę Polski, biorąc udział w ośmiu pojedynkach, z czego cztery kończyły się jego zwycięstwami, a cztery porażkami. Dodatkowo, dwukrotnie triumfował w zawodach z reprezentacją Polski juniorów.

Na międzynarodowej scenie bokserskiej, Montewski odniósł sukcesy, zdobywając pierwsze miejsce w wadze półśredniej podczas Turnieju Nadziei Olimpijskich w 1967 roku, a także triumfując na Turnieju „Gryfa Szczecińskiego” w 1974 roku. Przez całą swoją karierę sportową był związany z Stalą Grudziądz oraz Gwardią Warszawa, gdzie występował w latach 1967-1984.

Edmund Montewski stoczył łącznie 283 walki, z których 219 zwyciężył, 51 przegrał, a 13 zakończyło się remisem. Jego osiągnięcia oraz zaangażowanie w boks pozostają inspiracją dla wielu sportowców w Polsce.