Henryk Biegalski

---

Życiorys

Henryk Biegalski, urodzony w 1947 roku, zakończył swoje studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w 1969 roku, zdobywając tytuł magistra prawa. Po ukończeniu edukacji przeszedł aplikację sędziowską w Sądzie Wojewódzkim w Gdańsku. Jego kariera zawodowa zainicjowała się w areszcie śledczym w Gdańsku, gdzie pełnił funkcję starszego referenta. W latach 1970-1972 pełnił funkcję zastępcy kierownika, od 1972 do 1974 był kierownikiem kadr, zaś w okresie 1974-1977 obejmował stanowisko zastępcy naczelnika.

Między 1977 a 1978 rokiem Biegalski pracował w Wojewódzkim Areszcie Śledczym w Gdańsku jako zastępca naczelnika, a w 1978 roku tymczasowo sprawował obowiązki naczelnika. W latach 80. stał się naczelnikiem gdańskiego aresztu oraz, pod koniec PRL, zastępcą dyrektora Okręgowego Zarządu Zakładów Karnych w Gdańsku. Po 1989 roku pracował jako dyrektor OZZK w Szczecinie, a w 1991 roku objął funkcję dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Gdańsku.

26 lutego 2006 roku, Henryk Biegalski otrzymał nominację na dyrektora generalnego Służby Więziennej. Jednak na początku marca tego samego roku, dziennikarze „Gazety Wyborczej” ujawnili kontrowersyjne okoliczności związane z jego kadencją naczelnika gdańskiego aresztu podczas stanu wojennego. Raporty wskazywały na brutalną pacyfikację osadzonych, których zachowanie miało zaszkodzić spokojowi w areszcie. W lipcu 1982 roku, w wyniku działań Służby Bezpieczeństwa, zaobserwowano planowany strajk głodowy wśród więźniów politycznych. W celu stłumienia buntu, Biegalski wysłał około 300 funkcjonariuszy do zainterweniowania w celach i przymusowego wyciągania osadzonych, gdy ci odmawiali posiłków. Doniesienia o tych wydarzeniach doprowadziły do wszczęcia postępowania przez Prokuraturę Marynarki Wojennej, które ostatecznie umorzono w 1983 roku.

Pomimo braku postawionych zarzutów, Naczelna Prokuratura Wojskowa postanowiła kontynuować dochodzenie w sprawie. W 1986 roku sąd okręgowy w Gdańsku przyznał odszkodowanie jednemu z poszkodowanych, wskazując jednocześnie na fałszowanie dokumentacji medycznej osób poszkodowanych przez funkcjonariuszy. W wyniku tego minister sprawiedliwości Zbigniew Ziobro wystąpił do premiera o odwołanie Biegalskiego, co nastąpiło w tym samym miesiącu.

Warto również zaznaczyć, że Biegalski był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej od 1969 do końca lat 80. W czasie stanu wojennego angażował się w Komisję Bezpieczeństwa Ładu Publicznego Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku, która działała w pierwszych miesiącach tego trudnego okresu. W ciągu swojej kariery otrzymał liczne odznaczenia, w tym Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Złoty Krzyż Zasługi.

---

Oceń: Henryk Biegalski

---