Władysław Wągiel

---

Życiorys

Władysław Wągiel przyszedł na świat 25 czerwca 1923 roku w Grudziądzu, jako potomek Leopolda oraz Charatyny z rodu Wielgan. W 1936 roku zdobył wykształcenie podstawowe, kończąc szkołę powszechną imienia Henryka Sienkiewicza, która w latach 1936-1945 miała swoją siedzibę przy ulicy H. Sienkiewicza 23. Po ukończeniu tej szkoły kontynuował edukację w Szkole Handlowej Związku Towarzystw Kupieckich na Pomorzu, której adres to ulica Jana III Sobieskiego 10. Wówczas był aktywnym członkiem Koła Szkolnego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, pod kierownictwem Józefa Błachnia, historyka i etnografa, późniejszego pracownika grudziądzkiego Muzeum Miejskiego.

Tuż przed II wojną światową, Wągiel pozostał w Grudziądzu, gdzie wkrótce został zmuszony do pracy przymusowej przez niemieckich okupantów, a jego destynacją stał się Gryfino. Tam wykonywał różne prace, w tym w cukrowni, a także czasami przebywał w obozie pracy. Po wojnie wrócił do rodzinnego miasta i przez kilka lat, od 1945 do 1952 roku, sprawował funkcję urzędnika administracyjnego. W dniu 24 czerwca 1948 roku ożenił się w Grudziądzu z Wandą Mindykowską.

W 1952 roku Władysław Wągiel przeprowadził się do Warszawy, gdzie ukończył studia z zakresu ekonomii. W ciągu następnych lat pracował jako kierownik Działu Upowszechniania Czytelnictwa Ludowej Spółdzielni Wydawniczej oraz był członkiem zespołu redakcyjnego pisma „Regiony”. W latach 1966-1967 pełnił funkcję redaktora naczelnego dwutygodnika „Książka dla Ciebie” oraz angażował się w działalność Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy, gdzie odpowiadał za prace sekretariatu. Był również członkiem Związku Literatów Polskich.

Swoją karierę literacką rozpoczął jako poeta, debiutując w 1946 roku wierszem „Pielgrzymi”, który ukazał się w dodatku literacko-naukowym „Głosu Pomorza” zatytułowanym „Młodzi piszą”. Z kolei jako powieściopisarz zadebiutował w 1959 roku opowiadaniem „Tygrysiątko”, opublikowanym w tygodniku społeczno-kulturalnym „Orka”. W kolejnych latach regularnie publikował swoje prace oraz recenzje w różnych periodykach, takich jak „Tygodnik Kulturalny”, „Głos Młodzieży Wiejskiej”, „Książki dla Ciebie”, „Regiony”, „Pomorze”, „Zarzewie”, „Razem”, „Nowa Wieś”, „Zielony Sztandar” oraz „Dziennik Ludowy”. W 1968 roku Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza zdecydowała się na publikację jego pierwszej powieści „Ślad człowieka”, która zdobyła uznanie podczas konkursu literackiego organizowanego przez Związek Literatów Polskich. Rok później Wydawnictwo MON w Warszawie opublikowało jego grudziądzką powieść „W twierdzy Courbiere’a”, a w 1971 roku ukazała się jego najważniejsza powieść, „Fajka z hebanu”. W ostatnim etapie swojego życia Wągiel pracował nad powieścią poświęconą przedwojennej fabryce wyrobów gumowych „PePeGe”, jednak nie udało mu się jej ukończyć.

Jego dzieła doczekały się wznowień. Zmarł 23 maja 1974 roku w Warszawie i został pochowany razem z żoną na Cmentarzu Północnym. Władysław Wągiel był ojcem Piotra Wągiela, który również podjął się twórczości literackiej jako poeta i prozaik. Warto odnotować, że jego imię nosi jedna z ulic w Grudziądzu.

Najważniejsze dzieła

Wśród kluczowych osiągnięć Władysława Wągiela szczególną uwagę zwracają jego najbardziej znaczące dzieła, które wniosły istotny wkład w literaturę polską.

• Ślad człowieka (1968),
• W twierdzy Courbiere’a (1969),
• Fajka z hebanu (1971),
• Informator bibliograficzny Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy 1959-1974, we współpracy z Reną Marciniak (1974).

---

Oceń: Władysław Wągiel

---