Zygmunt Lipiński

---

Życiorys

Zygmunt Lipiński spędził swoje młodzieńcze lata w Grudziądzu, gdzie mieszkał przy ulicy Pańskiej 15, znanej wcześniej jako Herrenstraße 24. Jego ojciec, Izydor Lipiński, pełnił funkcję kupca i był jednym z młodszych synów znanego skrzypka oraz kompozytora Karola Lipińskiego. Z kolei jego matka, Wilhelmina, była wnuczką włoskiego kompozytora operowego Giacomo Meyerbeera.

W 1887 roku rodzina Lipińskich przeniosła się do Berlina, gdzie Zygmunt podjął naukę w gimnazjum, zdobijając maturę w 1888 roku. Następnie przez dwa lata uczęszczał do klasy przygotowawczej do studiów artystycznych. W listopadzie 1890 roku rozpoczął naukę w Pruskiej Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie miał okazję studiować pod okiem znanych profesorów, takich jak Woldemar Friedrich, Josef Scheurenberg oraz Anton von Werner, u którego przeszedł studia mistrzowskie.

W 1899 roku Lipiński zdecydował się na uzupełniające studia z zakresu technik graficznych w Holandii. W tym samym roku osiągnął znaczący sukces, wygrywając konkurs na projekt fresków w pałacu rodu von Moltke w Krzyżowej, co zaowocowało otrzymaniem wielkiej nagrody państwowej oraz stypendium na pobyt w Rzymie.

W latach 1900-1902 był zaangażowany w prace nad wystrojem kopuły berlińskiej katedry protestanckiej we współpracy z Antonem von Wernerem. W tym okresie zawarł małżeństwo z Paulą Klein, utalentowaną skrzypaczką, jednak po narodzinach ich córki Anneliese, związek nie przetrwał.

W 1902 roku Zygmunt przeniósł się do Rzymu, korzystając z pomocy fundacji Michaela Beera, co pozwoliło mu na przedłużenie pobytu do 1904 roku. W 1905 roku postanowił osiedlić się tam na stałe i został członkiem Niemieckiego Stowarzyszenia Artystów (Deutscher Künstlerverein). W tym czasie związał się z Elinitą Kümpel, pochodzącą z Chile, z którą doczekał się trojga dzieci.

W twórczości artystycznej Lipiński zwrócił się w stronę symbolizmu, a jego prace miały duże znaczenie dla sztuki aktu. Od 1911 roku zajął się techniką akwaforty oraz miedziorytu, tworząc również nagłówki papierów listowych oraz ekslibrisy.

Założył własną szkołę malarstwa i rysunku, która mieściła się przy Via Margutta 33, w sąsiedztwie słynnych Schodów Hiszpańskich. W czasie I wojny światowej, jako obywatel niemiecki, musiał przenieść się do Monachium, gdzie nawiązał współpracę z artystami związanymi z Nową Secesją Monachijską oraz Nową Secesją Berlińską.

Rok 1919 przyniósł powrót Lipińskich do Rzymu, gdzie Zygmunt rozpoczął pracę jako nauczyciel rysunku w British Academy of Arts. W 1931 roku wydał podręcznik dotyczący anatomii zatytułowany „Manuale Anatomico. Per la Studio Artistico del corpo umano”. W kolejnych latach poświęcił się głównie grafice, zaniedbując malarstwo.

Zmarł w Rzymie, gdzie również został pochowany. Pozostawił po sobie czworo dzieci:

• Anneliese Lipinsky (1900-1966),
• Angelo Lipinsky (1904-1986),
• Lino Sigismondo Lipinsky (1908-1988),
• Eva Lipinsky-Episcopo (1911-1988).

Wnuczka artysty, Donatella Episcopo-Lipinsky, która mieszka w Rzymie, przekazała Muzeum w Grudziądzu wiele dzieł Zygmunta, w tym jego młodzieńcze rysunki, studia, szkice malarskie oraz obrazy, jakie powstały w latach 1890-1900, podczas jego studiów w Berlinie. W kolekcji znajduje się również znacząca grupa szkiców i rysunków przygotowawczych do fresku wykonanym przez Lipińskiego w pałacu rodziny von Moltke w Krzyżowej pomiędzy 1899 a 1900 rokiem.

---

Oceń: Zygmunt Lipiński

---