Ernst Hardt

Ernst Hardt urodził się w Grudziądzu jako syn kapitana Ernsta Hardta (1845-1883) oraz Anny Lucie Zaettré (1847-1912). Jego ojciec posiadał wojskowe aspiracje, dlatego młody Ernst odebrał wykształcenie wojskowe w Poczdamie i Berlinie. Wkrótce po ukończeniu studiów, w wieku 17 lat, wyruszył w czteroletnią podróż, która zaprowadziła go do Hiszpanii, Portugalii, Grecji, Maroka oraz Włoch.

Od 1907 roku osiedlił się w Weimarze, gdzie rozpoczął swoją karierę literacką. Wśród jego najważniejszych dzieł znajdują się takie produkcje jak Priester des Todes (1898), Bunt ist das Leben (1902), An den Toren des Lebens (1904), a także dramaty: Der Kampf ums Rosenrote (1903), Ninon von Lenclos (1905), Tantris der Narr (1907), Gudrun (1911) oraz König Salomo (1915).

W latach 1919–1924 pełnił rolę dyrektora National Theater w Weimarze, a w 1925 roku objął stanowisko dyrektora State Theater w Kolonii. Od 1926 do 1933 roku był związany z West German Broadcasting Co., co umocniło jego pozycję w niemieckim świecie sztuki.