Halina Kossobudzka

---

Życiorys

Halina Kossobudzka, córka Jana, który pełnił funkcję administratora Teatru Miejskiego w Grodnie, przyszła na świat w rodzinie, w której jej mama pracowała jako kasjerka. W roku 1939 miała miejsce jej debiut aktorski, kiedy wystąpiła jako Zośka w sztuce Niespodzianka autorstwa K. H. Rostworowskiego na deskach Teatru Miejskiego w Grodnie. W czasie lat 1940–1941 występowała na scenie Państwowego Polskiego Teatru Białoruskiej SRR w Białymstoku.

Później związała się z Teatrem Polskim w Lublinie, gdzie grała w latach 1944–1945, a następnie kontynuowała swoją karierę w Łodzi od 1945 do 1949 roku. W 1948 roku Halina zdała eksternistyczny egzamin aktorski. Mimo to, zwieńczenie jej edukacji miało miejsce dopiero w 1957 roku, kiedy to ukończyła Wydział Aktorski PWST w Warszawie.

Po osiedleniu się w Warszawie, jej kariera nabrała tempa. Występowała w teatrach Współczesnym (1949–1967), Ateneum (1967–1976), Polskim (1976–1983) oraz w Narodowym (1983–1989). Jej talent objawił się także w filmach, spektaklach Teatru Telewizji, gdzie działała w latach 1958–1983, oraz w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia w latach 1950–1983.

W latach 80. Halina angażowała się coraz bardziej w działalność publiczną. W trudnym okresie stanu wojennego nie przyłączyła się do bojkotu telewizyjnego w środowisku aktorskim. Była również członkiem Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON). Jej dorobek został doceniony w 1985 roku, kiedy otrzymała Nagrodę MON I stopnia za całokształt twórczości, szczególnie na polu teatru i filmu, z wyróżnieniem za jej kreacje w sztukach takich jak Niemcy, Wyzwolenie, Fantazy czy Sarmatyzm, a także w filmach Haracz szarego dnia i Godność.

Ciekawym aspektem jej życia osobistego jest związek małżeński z aktorem Jackiem Woszczerowiczem, który zawarła w 1945 roku. Para doczekała się syna Dyzmy, urodzonego w 1945 roku, który niestety zmarł w 1964 roku w Tatrach Słowackich. Halina Kossobudzka zmarła w Warszawie, a jej ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz Wojskowy na Powązkach, gdzie została pochowana obok swojego męża i syna.

Filmografia

Halina Kossobudzka zyskała uznanie w świecie filmu poprzez swoje różnorodne role, które prezentują jej niezwykły talent aktorski. W latach 1960-1988 zagrała w wielu produkcjach, wzbogacając polskie kino o niezapomniane postacie. Jej filmografia jest imponująca, obejmując zarówno filmy fabularne, jak i produkcje telewizyjne.

• 1960: Rzeczywistość – mecenas Olkucka,
• 1961: Wyrok – sędzia (tylko głos),
• 1962: I ty zostaniesz Indianinem – nauczycielka Mirka,
• 1963: Smarkula – kierowniczka salonu mody,
• 1964: Obok prawdy – pielęgniarka,
• 1964: Panienka z okienka – Salomea Korycka,
• 1966: Marysia i Napoleon – księżna Jabłonowska, siostra Walewskiego,
• 1967: Kiedy miłość była zbrodnią – szwagierka Zuzanny,
• 1967: Stawka większa niż życie – Inga Glass, żona profesora Fritza Glassa (odc. 15 Oblężenie),
• 1967: Venus z Ille – żona właściciela zajazdu,
• 1970: Książę sezonu – Lala, właścicielka pensjonatu „Paradis”,
• 1971: Podróż za jeden uśmiech – uczestniczka wczasów w siodle (odc. 7),
• 1972: Ten okrutny, nikczemny chłopak – sędzia,
• 1972: Chłopi – organiścina (cz. 2),
• 1972: Chłopi – organiścina (odc. 2, 4, 5, 9, 10, 11, 12, 13),
• 1973: Wielka miłość Balzaka – Rozalia Rzewuska, ciotka Eweliny (odc. 1, 3, 4, 5),
• 1974: Zaczarowane podwórko – Michalina, żona E. T. A. Hoffmanna,
• 1975: Doktor Judym – uczestniczka balu w Cisach,
• 1975: Dom moich synów – Germaine, ciotka Aliny,
• 1975: Grzech Antoniego Grudy – matka Danuśki,
• 1976: Daleko od szosy – profesor cytologii, wykładowca Ani (odc. 5, 7),
• 1977: Czterdziestolatek – wdowa Włodarska (odc. 19),
• 1977: Sprawa Gorgonowej – dziennikarka,
• 1981: Białe tango – matka Piotra (odc. 3),
• 1982: Do góry nogami – wariatka,
• 1982: Życie Kamila Kuranta – Stukonisowa (odc. 5, 6),
• 1983: Haracz szarego dnia – ciotka Gonczara,
• 1983: Magiczne ognie – Alina Mirecka, ciotka Konrada,
• 1984: Godność – Szostakowa,
• 1986: Czas nadziei – Szostakowa,
• 1987: Ballada o Januszku – sędzia (odc. 3),
• 1988: Przeprawa – babka Basi Zalewskiej.

Polski dubbing

• 1961–1966: Koń, który mówi,
• 1964: Noc iguany – Judith.

Ordery i odznaczenia

Halina Kossobudzka, w swoim bogatym dorobku zawodowym, otrzymała wiele prestiżowych odznaczeń i medali, które świadczą o jej znaczącym wkładzie w rozwój kultury i obronności kraju.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1984 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany w 1965 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, który zdobyła 11 lipca 1955 roku,
• Medal 30-lecia Polski Ludowej, nadany w 1974 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany 19 stycznia 1955 roku,
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, otrzymany w 1985 roku,
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego, zdobyta w 1967 roku,
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony dla Kultury Narodowej”, przyznana w 1987 roku,
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, otrzymana w 1979 roku,
• Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”, przyznana w 1965 roku.

---

Oceń: Halina Kossobudzka

---