Stefan Rudnik, który przyszedł na świat 15 października 1935 roku w Grudziądzu, był wybitnym politologiem oraz historykiem, którego prace skupiały się na współczesnych stosunkach międzynarodowych.
Jego kariera akademicka była ściśle związana z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Słupsku, gdzie piastował stanowisko nauczyciela akademickiego, przekazując swoją wiedzę kolejnym pokoleniom studentów.
Zmarł 21 listopada 1996 roku w Słupsku, pozostawiając po sobie istotny wkład w dziedzinie nauk społecznych.
Życiorys
Stefan Rudnik po ukończeniu Liceum Pedagogicznego w Kwidzynie w 1953 roku rozpoczął swoją karierę zawodową jako nauczyciel. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej, kontynuował edukację, podejmując studia z zakresu historii na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył je w 1963 roku, uzyskując tytuł magistra.
W kolejnych latach Rudnik pracował w szkolnictwie ogólnokształcącym w Kwidzynie. W latach 1970–1973, odbył studia doktoranckie w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jego praca doktorska, zatytułowana „Stosunki polsko-włoskie w latach 1945–1972”, przyniosła mu stopień naukowy doktora.
W 1973 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Nauk Społecznych Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Słupsku. W 1981 roku objął funkcję prodziekana Wydziału Humanistycznego, a w 1987 roku zasiadł w fotelu dziekana tego wydziału. Z dniem 1 września 1993 roku pełnił rolę prorektora do spraw nauki oraz kierował Zakładem Historii Najnowszej Powszechnej w Instytucie Historii WSP. Jego kariera na tym stanowisku zwieńczona została w czerwcu 1994 roku, kiedy to po odwołaniu rektora Stanisława Łacha, Rudnik został wybrany na to zaszczytne stanowisko. Ponownie uzyskał reelekcję na kadencję 1996–1999, jednak nie zdążył jej zakończyć, ponieważ zmarł nagle 21 listopada 1996 roku w Słupsku.
Główne zainteresowania badawcze Rudnika obejmowały problematykę niemcoznawczą. Dzięki stażom oraz stypendiom miał okazję przeprowadzać badania i kwerendy archiwalne, a także badać ruchy społeczne w Republice Federalnej Niemiec. Jego habilitacja nosiła tytuł „Badania nad pokojem w Republice Federalnej Niemiec” i została obroniona w 1987 roku. Po jej zakończeniu, zdobył stanowisko profesora nadzwyczajnego na słupskiej uczelni.
W latach 1991–1994 Rudnik przewodniczył kolegium redakcyjnemu „Słupskich Prac Humanistycznych”. Przez wiele lat był także członkiem międzynarodowej organizacji, International Academy of Humanization of Education. W 1994 roku został członkiem Kuratorium Ogólnoniemieckiej Inicjatywy Obywatelskiej z siedzibą w Hanowerze. Jego dorobek został uhonorowany szeregiem odznaczeń, w tym m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Wybrane publikacje
Oto wybrane publikacje autorstwa Stefana Rudnika, które stanowią cenne źródło wiedzy w obszarze nauk społecznych i politycznych:
- Stosunki polsko-włoskie w latach 1945–1975, Słupsk 1978,
- Przewodnik metodyczny do studiowania podstaw nauk politycznych, Słupsk 1980,
- Badania nad pokojem w Republice Federalnej Niemiec, Słupsk 1984,
- Partia Zielonych w systemie politycznym RFN, Słupsk 1994.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Anna Bitner-Wróblewska | Czesław Szachnitowski | Elżbieta Paczkowska-Łagowska | Eugeniusz Chmielewski | Mirosław Adam Supruniuk | Alfons Lemański | Hugon Lasecki | Erwin Levy | Andrzej Szostek | Eugeniusz Sakowicz | Tadeusz Wierzbicki | Tadeusz Bober (profesor) | Andrzej Lam | Teresa Szostek | Józef Rumiński | Piotr Oliński | Andrzej Bączyński (fizyk) | Apolonia Załuska-Strömberg | Waldemar Grzywacz | Tomasz BetcherOceń: Stefan Rudnik