Andrzej Bączyński (fizyk)

---

Życiorys

Andrzej Bączyński, znany polski fizyk, rozpoczął swoją edukację w 1951 roku, kiedy to po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Chełmnie podjął studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jego edukacja zakończyła się w 1955 roku, a następnie przez kolejny rok pracował jako nauczyciel w liceum.

W 1956 roku dołączył do Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, gdzie pozostał aż do swojej emerytury w 2003 roku. W 1963 roku obronił pracę doktorską, zatytułowaną Fotoprzewodnictwo oraz efekt fotowoltaiczny w warstwach polikrystalicznych siarczku kadmu, pod kierunkiem profesora Aleksandra Jabłońskiego. Jego dalsze osiągnięcia obejmują habilitację w 1971 roku, której podstawa była opublikowana w pracy dotyczącej Przejść interkombinacyjnych w drobinach wieloatomowych. Osiągnięcia te zaowocowały nadaniem mu tytułu profesora nadzwyczajnego w 1978 i profesora zwyczajnego w 1991 roku.

Andrzej Bączyński swoje badania kierował głównie na spektroskopię molekularną oraz luminescencję roztworów. Był zaangażowany w rozwój laserów barwnikowych, a jego zespół zdołał skonstruować jeden z pierwszych takich laserów w Polsce. W trakcie swojej kariery wypromował osiem doktorów oraz pełnił rolę recenzenta w kilku pracach doktorskich i habilitacyjnych.

Poza działalnością badawczą, Bączyński był również aktywny w administracji akademickiej. Pełnił funkcję prodziekana Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii w latach 1976-1980, a także Zastępcy Dyrektora Instytutu Fizyki w dwóch kadencjach między 1973-1976 oraz 1980-1984. Ponadto, kierował Studium Doktoranckim Fizyki i Astronomii. Po zakończeniu kariery akademickiej skupił się na pracy translatorskiej, przetłumaczył jeden z tomów podręcznika Wolfganga Demtrödera.

Andrzej Bączyński zmarł, a jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz parafialny w Chełmnie, gdzie został pochowany.

---

Oceń: Andrzej Bączyński (fizyk)

---